Naar mijn mening zijn er maar weinig volwassenen te vinden die deze vraag met een “ja” zullen beantwoorden. We staan er om bekend dat we een hekel hebben aan tegenvallers. Onze taal zit er vol mee, wil ik maar zeggen. En als er dan een actuaris (!) de grote woorden uitspreekt dat we onderverzekerd zijn en dan liefst in 3 (!) categorieën (overlijdensrisico, kapitaalopbouw en pensioen) dan verdient dat wel aandacht. Heeft KPMG een punt?
Krokodillentranen
Het ligt misschien aan mij, maar het valt op dat de auteur zich behoorlijk inspant om te vertellen dat vroeger alles beter was. Toen er nog hypotheekproducten met verzekerd kapitaal (van verzekeraars) werden afgesloten, dat sinds 2013 aflosvrije hypotheken heel snel heel populair werden en dat voor het verkrijgen van Nationale Hypotheek Garantie geen overlijdensrisicoverzekering meer verplicht werd en dat de banken het toen maar helemaal hebben laten vallen. Dat opbouwen van kapitaal bij een verzekeraar soms fiscaal wordt ”geholpen” doordat geen belasting wordt geheven voor de einddatum. Ze stellen zich kwetsbaar op, daar bij KPMG. Men bekent dat vroeger ook wel dingen fout zijn gegaan. Met een kostenstructuur die uiteindelijk ook wel eens “woeker” werd genoemd. En dat de premies voor overlijdensrisico nu veel lager zijn (dus destijds onnodig hoog?). En ze vergeten te melden dat verzekerd kapitaal ook kan verdwijnen (als je de overlijdensrisicoverzekering niet betaalt is er geen kapitaal) of in een dwangbuis zit (het vervroegd uitkeren van kapitaal kost een grote boete, en veel verzekerd kapitaal vererft moeilijk of zelfs niet). Fijne reclame; ik vind het niet vreemd dat men op zoek is gegaan naar alternatieven.
De stelling klopt niet
De scheidslijn tussen moed en waanzin is smal. Ik moest aan deze “wijsheid” denken bij de bewering “We kunnen zeker stellen dat sprake is van onderverzekering”. Dit, beste lezer, is onzin. Tenminste, als het gaat om de cliënten welke wij adviseren, vaak. Want er is geen product dat wij bemiddelen zonder het financieel plan te kennen. Liefst maken we het zelf. En in dat plan staat ook, behalve het scenario dat men nog lang en gelukkig leeft, wat er van over blijft als zich een calamiteit voordoet (overlijden, werkloos, arbeidsongeschikt en stiekem kijken we ook naar uit elkaar gaan als het basis-scenario erg krap is). Daarmee wijzen we op gevoeligheden en dus ook op mogelijkheden die te beheersen.
Eerst en vooral kijken we naar het vermogen om risico’s te dragen en om de uitgesproken doelen te bereiken, en of het belangrijk genoeg is om geld uit te geven aan een verzekering voor het geval dat.
De ondertoon klopt wel
Veel Nederlanders van vóór 1975 kennen verhalen van hun ouders dat aan het einde van hun werkzame leven een pot beschikbaar aan het komen is waar je “goed van kunt eten”. Het versoberen van de fameuze Nederlandse pensioenregeling is al decennia gaande. Dus afhankelijk van je levensstijl moet je meer doen om inkomen voor later veilig te stellen. Zeker als je van ná 1975 bent. En als je komt te overlijden, je arbeidsongeschikt of werkloos wordt, is los van het maatschappelijke leed voor je partner en je kinderen het realiseren van je doel voor de meesten onhaalbaar. Of je moet maatregelen nemen. En daar passen, soms, niet altijd, verzekeringen bij. Want er zijn ook mensen die al op de een of andere manier reserve hebben. En “wat je kunt dragen moet je niet verzekeren” zei mijn vader. Weggegooid geld.
Is het dan toch waar?
Kijk je plan na dat van een financieel planner kwam, maar bijvoorbeeld ook toen je je hypotheek regelde. Als je scenario B, C, D en E mist waar je al aanwezige verzekeringen tot uitkering komen is de vraag: kun je dan nog leven zoals je wilt? Als dat niet zo is moet je toch advies gaan halen om jouw beste oplossing te realiseren. Want als het zo is kun je er iets aan doen.